عجب اشتباهی کردم! :(

یکی از اشتباهات بزرگی که تو زندگیم مرتکب شدم این بود که نرفتم تجربی و پزشکی. نمیگم اگه تجربی میرفتم 100 درصد پزشکی قبول بودم. ولی 99 درصد قبول بودم. :) با توجه به پشتکار اون موقعم، و اینکه اگه همین رتبه ای که تو کنکور ریاضی آوردم رو تو تجربی هم میاوردم قبول میشدم.

دلیل اینکه اینقدر دوست داشتم دکتر میبودم هم چیزی نیست جز: پوووول!!!

خب وقتی دکترا رو میبینم که چقدررر درآمدای خوبی دارن، سرخورده میشم. البته نوش جونشون. بابتش زحمت کشیدن. ولی ما هم زحمت کشیدیم!! اوضاع رشته های مهندسی واقعاً اصلاً خوب نیست. منکر این نیستم که مهندسا هم میتونن خییلی خوب در بیارن. ولی بعد چندین سال کار و وقتی که واسه خودشون کار بکنن. یا با پارتی های گنده و ...

البته رشته پزشکی رو باید با مهندسای دانشگاه های خیلی خوب مقایسه کرد، که هم از نظر رتبه کنکورشون و هم سختیای خود دانشگاه قابل مقایسه باشن. ولی با همونا هم که مقایسه کنیم بازم خیییلی فرقه.

میدونم که دانشجوهای پزشکی خیلی سختیا میکشن. درسای سخت میخونن. کلی تو بیمارستان کار دارن. ولی دوست داشتم که همونقدر سختی بکشم ولی آخرش حداقل نتیجه ش خیلی بهتر بود. اصلا من دوست دارم از ظرفیتم استفاده کنم. دوست ندارم ظرفیت وجودیم و نیروی جوونیم الکی هدر بره.

نمیفهمم چطوری بعضیا میگن پول برامون مهم نیست. اعتراف میکنم که من خییییلی پول دوست دارم. دوست دارم با همسر جان یک عااالمه پول دربیاریم. زندگی معمولی رو دوست ندارم. زندگی لول بالا دوست دارم.
خدایاا پول میخوااااام. زیاااااد...  :-)

پانوشت: این افکار ناامیدانه از اونجایی ایجاد شد که امروز با یکی از دوستای دبیرستانم که پزشکی میخوند، بعد مدتها تلفنی حرف زدیم. میخواستم ببینمش قبل رفتن. میگفت بلافاصله که درسش تموم شد، چون طرح هم نداشت (تک فرزند) اورژانس بیمارستانی که دوران دانشجویی اونجا بودن، مشغول شد و ماهی 5-6 تومن میگیره. نوش جونش. خدا زیادتر بده بهش. شایان ذکر است که یه دانشگاه متوسط درس خوند و کلا میشه گفت توی دانشجوهای پزشکی متوسط هست. بهتر از اون و زرنگ تر از اون مطمئناً خییلی بهتر درمیارن.
هعییی روزگاااار...