پابرهنه تا بهشت

سلام.

من  27 سالمه و 4 ساله به جرگه متأهلین پیوسته م. بچه هم ندارم فعلا.

این وبلاگ رو تأسیس کردم تا توش از اتفاقات روزانه م بگم و از احساساتم و قول و قرارایی که با خودم میذارم.

از دوره راهنمایی همیشه دفتر خاطرات داشته م و گه گاهی توش مینوشتم.

حالا دلیل اینکه این بار به وبلاگ نویسی رو آوردم، این بود که خواستم نوشته هامو بالاخره یکی بخونه. یه سری دوستای مجازی که منو تو دنیای واقعی نمیشناسن و میتونم راحت حرفامو بزنم. دوست دارم از این دوستای مجازی در مورد مشکلات و مسائل زندگیم بتونم راه حل بگیرم و غم ها و شادی هامو باهاشون قسمت بکنم. و با نظرات بقیه با دیدگاه های مختلف آشنا بشم. دیگه اینکه اینطوری یه دفتر خاطرات سیار دارم که از هرجایی بهش دسترسی دارم.

همسر جان آدرس اینجا رو داره ولی قول داده که نخونه و من به قولش ایمان دارم. +--*--+ (این آیکن اختراعی من و همسر جان هست که مفهوم بغل رو میرسونه!)

کلا آدم توداری هستم و بیشتر دوستام در مورد زندگی خصوصی و احساسات من به طور کامل اطلاع ندارن. بعید میدونم حالا حالاها هم بتونم اینجا خیلی بی پرده بنویسم.

رشته م مهندسیه (رشته م رو نمیگم P:). ارشد دارم و برای دکترا ایشالله اگه ویزا بتونیم بگیریم به همراه همسر راهی بلاد کفر یعنی همون آمریکا خواهیم شد.

من تقریباً آدم کم حرفی هستم، البته کله م همیشه پر فکره. یعنی در آن واحد دارم به یه عاالمه چیز فکر میکنم. ولی اینا به گفتار نمیاد. نمیدونم چرا. حالا سعی میکنم که به نوشتار بیاد لااقل.

راستی منظور از پابرهنه هم که توی اسم وبلاگ هست، بی قید و تعلقات دنیوی بودنه. خلاصه مدیونین فکر کنین که من مال و مقام و این چیزای دنیوی برام پشیزی ارزش داره. :-)

فعلاً تا پست بعدی خوانندگان کثیر وبلاگم رو به خدا میسپارم!